«Η τηλεόραση μπορεί να σε διαλύσει»

Η Ελένη Ράντου με αφορμή το νέο της θεατρικό εγχείρημα αποκαλύπτει τον μεγαλύτερο φόβο της αλλά και τη σχέση της με την τηλεόραση.

Η Ελένη Ράντου επιστρέφει με ένα νέο θεατρικό έργο το οποίο συνυπογράφει με τους Σάρα Γανωτή και Νίκο Σταυρακούδη. Ο τίτλος του «Καταδικός μου» και αφορά στο συναίσθημα του φόβου το οποίο παρουσιάζεται με ένα κωμικό τρόπο.
Με αφορμή την παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 8 Νοεμβρίου η Ελένη Ράντου παραχώρησε στο περιοδικό «HELLO!» μία αποκαλυπτική συνέντευξη που φέρνει στην επιφάνεια τον μεγαλύτερο φόβο της αλλά και τη σχέση που διατηρεί με την τηλεόραση.  
«Ο φόβος μου είναι λίγο υπαρξιακός. Η αλλαγή με τρομάζει και δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ενώ την ευχόμουν, ταυτόχρονα τη φοβόμουν. Οι αλλαγές που συμβαίνουν σε μικρά χρονικά διαστήματα προκαλούν ανισορροπία.» εξομολογείται στο περιοδικό «HELLO!» η ηθοποιός.
Αρκετοί συνάδελφοί της αυτή την εποχή βιώνουν την ανεργία τη στιγμή που στην τηλεόραση θριαμβεύουν τα τούρκικα σίριαλ η ηθοποιός όμως δεν ρίχνει την ευθύνη στα σίριαλ: «Δεν μας φταίνε τα τούρκικα σίριαλ, αλλά το δικό μας χάλι! Αν δεν ήταν τούρκικα και ήταν βραζιλιάνικα ή ισπανικά, ποια θα ήταν η διαφορά; Όλη αυτή η συζήτηση εμπεριέχει επικινδυνότητα, να φτιάχνει μια ιδιαίτερη θερμοκρασία με το θέμα Ελλάδας-Τουρκίας, και δεν είναι καλό.»
Η ίδια απέχει από την τηλεόραση και μοιράζεται με τους αναγνώστες τα συναισθήματά της για αυτή την αποχή: «Γενικά, όταν δεν κάνω τηλεόραση, δεν την επιθυμώ. Είναι ένα δύσκολο μέσο η τηλεόραση. Για εμένα είναι ίσως η δυσκολότερη εμπειρία που έχω ζήσει. Με τον τρόπο που γίνεται, με την ανοργανωσιά και το αλαλούμ μας, πρέπει να συντονιστούν εκατό άνθρωποι και όχι είκοσι, όπως στο θέατρο. Από την άλλη, εξαρτάται από τον καθένα μας, πολύ λιγότερο το τελικό αποτέλεσμα. Θέλει πολύ γερά κουράγια. Είναι ένα μέσο που μπορεί να σε διαλύσει. Έχω προσέξει ότι τις περιόδους που κάνω τηλεόραση παχαίνω, ασχημαίνω, κουράζομαι αφόρητα ψυχικά. Από την άλλη, τις περιόδους που κάνω θέατρο συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο, γεγονός που σημαίνει ότι επιβαρύνεται πολύ η ψυχή μου. Για παράδειγμα, η τηλεόραση είναι σαν να δίνεις κουτουλιές σε έναν τοίχο, ενώ το θέατρο σαν να τις δίνεις σε πάπλωμα. Στο πάπλωμα μπορεί να έχει και πλάκα. Στον τοίχο σίγουρα θα ματώσεις! Προσπαθώ, λοιπόν, μεγαλώνοντας να κάνω αυτά που αντέχω.»
ΠΗΓΗ

Posted in: ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ